BALANCE

BALANCE

June 1981 

(Portrait)

 

SIDE I: “(Looking For The) Magic”, “I'm Through Loving You”, “Breaking Away”, “No Getting Around My Love”, “Fly Through The Night”.

SIDE II: “American Dream”, “Haunting”, “Falling In Love”, “Hot Summer Nights”, “It's So Strange”.

BALANCE: Peppy Castro – Vocals, Bob Kulick – Guitar and Doug Katsaros – Keyboards.

Produced by Balance and Tony Bonjiovi.

 

Οι Balance από την NY (φτιάχτηκαν στα 1979), δημιούργησαν δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες, πίσω στην δεκαετία του ’80, με το “Balance” να είναι το πρώτο, αλλά και το καλύτερο. Με επικεφαλής τον τραγουδιστή Peppy Castro, τον κιθαρίστα Bob Kulick και τον Ελληνικής καταγωγής Doug Katsaros στα πλήκτρα, αλλά στο πρώτο τους album βοηθηθήκαν από τους Andy Newmark (drums), John Siegler & Willie Weeks (bass). Έκαναν συμβόλαιο με την εταιρεία Portrait, (παράρτημα της Columbia Records) και ηχογράφησαν το ομώνυμο ντεμπούτο album τους το 1981. Η παραγωγή έγινε με τη βοήθεια του Tony Bongiovi και ηχητικά είναι μια πολύ προσεγμένη ηχογράφηση, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολύ φιλική προς το ραδιόφωνο. Ο ήχος τους ήταν τρανός, ευκίνητος και πολύ κομψός. Λυπάμαι, αλλά είμαι απολύτως σίγουρος ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αρχές των 80’s, ήταν μια μαγική στιγμή. Μουσική σαν αυτή που υπάρχει και στα δύο album του group, είναι πολύ καλά δημιουργημένη και εξαιρετικά απολαυστική. Δεν θα βρείτε καμία άσχετη σύνθεση εδώ, αξίζει τον κόπο ν’ ακούσετε, έστω και εκ των υστέρων αυτό το σπουδαίο και μοναδικό group.

Ο Balance ήταν λοιπόν, ένα group του POMP/ AOR που δεν γεύτηκε την επιτυχία στην εποχή του και υποβιβάστηκε αρκετά, από τους υποτιθέμενους οπαδούς του είδους. Μουσικά το album, είναι κάπως πιο παραμελημένο αλλά εξαιρετικό κλασικό, στη σκιά του επομένου δίσκου, είναι εξίσου εξαιρετικό αλλά είναι πιο ήπιο και συγκρατημένο μουσικά από το δεύτερο LP τους, το πιο σκληρό “In For The Count”, αλλά από άποψη συνολικής απόδοσης και ποιότητας είναι εξίσου καλό. Υπάρχουν, πολλά και υπέροχα τραγούδια που μας προσφέρονται απλόχερα εδώ, όπως τα… “(Looking For The) Magic”, ή το single “Breaking Away”, όπου ήταν μια επιτυχία το 1981 και το τραγούδι έφτασε στο Ν.22, στα Billboard Hot.100 single charts. Άλλα αξιόλογα τραγούδια είναι το μεγαλειώδες “American Dream” ο ορισμός του AOR, αλλά και η σκληρή μπαλάντα “Falling In Love” (Νο.58), ενώ, τα… “Hot Summer Nights” και “It's So Strange”, δείχνουν την πιο σκληρή Hard Rock πλευρά του συγκροτήματος.

Όλο το “Balance”, είναι αρκετά πιασάρικο και θυμίζει σε πολλά σημεία τους Toto, Foreigner, Magnum, Survivor, Journey, ή τους Franke & The Knockouts, ιδιαίτερα λόγω του μουσικού ρυθμού που έχουν, αλλά και των ομοιοτήτων στα φωνητικά. Απλώς κάποιος, πρέπει να αγαπήσει αυτούς τους ήχους του παρεξηγημένου Pomp/ AOR ήχους, της δεκαετίας του 1980. Όλα τα παραπάνω μουσικά ηχοχρώματα ως ακούσματα, αλλά και πολλά άλλα βρίσκονται σε αυτό το ντεμπούτο των Balance. Και πράγματι, αυτό το LP, το καθιστά υποχρεωτικό για κάθε λάτρη του AOR. Σε αυτό, το album του group έχουμε ένα AOR, που τραβά περισσότερο προς τη δεκαετία του 1980, ως μελωδικό Hard Rock, οι συνθέσεις είναι καθαρές ως μελωδίες, με πρωτότυπο ήχο που μερικές φορές έχει αναφορά σε μέγιστα groups του χώρου. Το album αυτό, είναι μια μαγική στιγμή, για τους λάτρεις του είδους, είναι καλά δημιουργημένη και εξαιρετικά απολαυστική. Δεν θα βρείτε καμία κουραστική σύνθεση εδώ, αξίζει τον κόπο να το ψάξετε. Ο δανεισμός από άλλα συγκροτήματα και οι μουσικές επιρροές είναι εμφανείς, αλλά το προφανές είναι όμως ότι δεν γίνονται ντροπιαστικές αντιγραφές. Ένα ενδιαφέρον album, από ένα σχεδόν άγνωστο ΑΟR συγκρότημα, που δημιουργήθηκε από εξαιρετικούς session μουσικούς, με μεγάλη εμπειρία. Σε σύγκριση με εκείνη την εποχή και με παρόμοιες ηχητικές πράξεις άλλων groups, το LP περιείχε μια εκπληκτική σειρά κορυφαίων AOR συνθέσεων, με μοναδικά φωνητικά, ο καλύτερος συνδυασμός μελωδίας που θα βρείτε, είναι εδώ μέσα.

Αλλά, φαίνεται ότι δεν ήταν πολύ τυχεροί παρά την ποιότητα του album τους, αφού ξεχάστηκαν γρήγορα εκεί στην δεκαετία του ’80, ανάμεσα στον υπερβολικά μεγάλο αριθμό Αμερικανικών Hard Rock/ Popm/ AOR συγκροτημάτων. Είναι κρίμα, γιατί είχαν τεράστιο ταλέντο ως μουσικοί και το επίπεδο των τραγουδιών είναι πολύ καλό. Ξεχωριστή αναφορά αξίζει και στην ποιότητα του ήχου, απλά εντυπωσιακή. Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεσκονίζουμε τέτοια ξεχασμένα μουσικά στολίδια. Οι Balance μας εκτόξευσαν έναν δίσκο, που χτύπησε κατευθείαν στις καρδιές και στα μυαλά των fans, της μουσικής αυτής. Αλλά, δυστυχώς, η ορμή του group διαλύθηκε γρήγορα αφήνοντας το συγκρότημα ανίκανο να αξιοποιήσει την καλή τους τύχη, μετά από έναν δεύτερο δίσκο. Γενικά, ήταν ένα από εκείνα τα συγκροτήματα AOR που για πρώτη φορά κέρδισαν λίγη αναγνώριση από τους κριτικούς, αλλά η σχετική αναγνώριση ήρθε πολλά χρόνια αργότερα. Και σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, ένα νέο album τους έκανε την εμφάνιση του και δεν ακούγονται και πολύ διαφορετικά.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BALANCE

Balance (1981)

In For The Count (1982)

Equilibrium (2009)

 

TRIVIA

Στο τραγούδι “Falling In Love”, δεύτερα φωνητικά κάνει ο Paul Stanley των KISS. 

Ο τραγουδιστής Peppy Castro, είναι ένας μουσικός, του οποίου το βιογραφικό σημείωσε πολλά εμπορικά επιτυχημένα στάδια με τους Blues Magoos, τους Barnaby Bye και το ισχυρό συγκρότημα του Hard Rock, που ονομάζεται Wiggy Bits. Από την άλλη, ο κιθαρίστας Bob Kulick είχε χτίσει μια σταθερή φήμη ως ένας super-session μουσικός, με Paul Stanley, KISS, WASP, Meat Loaf, αλλά και μέλος των Skull, Blackthorne και Murderer's Row, συμβάλλοντας έτσι με την κιθάρα του, σε διαμετρικά αντίθετα μουσικά albums. Ενώ, το 1973 λίγο έλειψε να γίνει μέλος των KISS. Επίσης, ο τρίτος μουσικός, ο Doug Katsaros ήταν session μουσικός στο πρώτο solo album του Paul Stanley (1978). Τέλος, αυτό το LP είχε κυκλοφορήσει το 1981 (αξιοπερίεργα) και σε Ελληνική κόπια βινυλίου.

Bob Kulick (16-January-1950 ~ 29-May-2020)

GARY ROSSINGTON

(4-December-1951 ~ 5-March-2023)

Ο Gary Robert Rossington γεννήθηκε στο Jacksonville στη Florida και στην παιδική του ηλικία είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον για το baseball και φιλοδοξούσε να παίξει μια μέρα στους New York Yankees. Ήταν καλός παίκτης, αλλά όταν άκουσε τους Rolling Stones στις αρχές της εφηβείας του άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τη μουσική και τελικά εγκατέλειψε τις φιλοδοξίες που εξ αρχής είχε για το baseball. Αλλά, ήταν και η αγάπη του για το baseball που οδήγησε έμμεσα στον σχηματισμό των Lynyrd Skynyrd το καλοκαίρι του 1964, μαζί με τους Ronnie Van Zant και Bob Burns. Τους Ronnie και Bob τους γνώρισε όταν έπαιζαν σε αντίπαλες ομάδες και η τριάδα αποφάσισε να κάνουν παρέα και να φτιάξουν ένα ερασιτεχνικό μουσικό συγκρότημα. Οι τρεις τους έστησαν τον εξοπλισμό τους στο parking του σπιτιού των γονιών του Burns και έπαιξαν την τότε επιτυχία των Rolling Stones “Time Is On My Side”, τους άρεσε αυτό που άκουσαν και αποφάσισαν αμέσως να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα. Ονομάζοντας αρχικά τους εαυτούς τους ως Noble Five, με τις προσθήκες του κιθαρίστα Allen Collins και του μπασίστα Larry Junstrom, άλλαξαν αργότερα το όνομα του συγκροτήματος σε One Percent, πριν τελικά καταλήξουν στο γνωστό σε όλους μας όνομα Lynyrd Skynyrd το 1969. Παίρνουν το όνομα του καθηγητή τους, στην γυμναστική (Leonard Skinner) και το παραποιούν, χωρίς φυσικά να γνωρίζουν ότι με αυτό το όνομα θα κατακτούσαν τον κόσμο και το πάνθεον της μουσικής.

Ο Rossington μάλιστα εγκατέλειψε το γυμνάσιο για να επικεντρωθεί στους Lynyrd Skynyrd σε πλήρη απασχόληση, η επιλογή του στην κιθάρα ήταν μια Gibson Les Paul του 1959, την ονόμασε “Berniece” προς τιμήν της μητέρας του, στην οποία ήταν εξαιρετικά πιο κοντά μετά τον θάνατο του πατέρα του. 

Οι Lynyrd Skynyrd είναι εκείνο το Νότιο συγκρότημα όπου ευθύνεται για την εμφανή παγκόσμια διάδοση και επιτυχία του Southern Rock, κατά την διάρκεια της χρυσής δεκαετίας του 1970, αλλά και όχι μόνο… Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε στα 1973 και το συγκρότημα γνώρισε απίστευτα μεγάλη επιτυχία στη δεκαετία του ’70, αλλά δυστυχώς το 1977 τρία από τα μέλη τους σκοτώθηκαν σ’ ένα αεροπορικό δυστύχημα, γεγονός που οδήγησε όπως ήταν φυσικό επακόλουθο και στην διάλυση τους. Τους πήρε περίπου στα 10 χρόνια να ξανά εμφανιστούν μπροστά στο κοινό, έτσι το 1987 τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος, επανενώθηκαν με τον Johny Van Zant πίσω από το μικρόφωνο, (μικρότερο αδελφό του ιδρυτικού μέλους Ronnie Van Zant). Ο Rossington ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του γκρουπ μετά την επανένωση του.

Το θρυλικό αυτό group, όπου μέσα από μια μοναδική χημεία, αναδύθηκε ο θρύλος που ακούει απλά στο όνομα Lynyrd Skynyrd. Η ακρόαση της μουσική τους δεν μοιάζει με μια απλή βουτιά στο μουσικό παρελθόν τους, είναι κάτι περισσότερο, είναι κάτι πολύ-πολύ παραπάνω… είναι απλά η ανακάλυψη του γνήσιου, ανόθευτου, αντρικού-παντελονάτου αλλά και αυθεντικού Southern Rock ήχου. Ότι και να πεις για αυτούς είναι λίγο, έκαναν το Southern Rock, παγκόσμια υπόθεση. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι κύριοι, δεν νομίζω πως η μουσική του Νότου θα γνώριζε τέτοια τρομερή απήχηση σε όλον το κόσμο. Το group διακρίνεται από τον συμπαγή ήχο του, το διακριτικό στυλ και στο καταιγιστικό παίξιμο των τριών κιθαριστών του, οι κιθάρες στην κυριολεξία παίρνουν φωτιά. Είχαν μια απίστευτη ενέργεια, ένα ακατάσβεστο πάθος που σε συνεπαίρνει μόλις τους ακούς. Νομίζεις ότι τα στενά όρια των studio ηχογραφήσεων, δεν τους χωράνε και θέλουν να πετάξουν έξω μαζί με την μουσική, πέρα μακριά.

Όλα γίνονται και έρχονται γρήγορα, περιοδείες σε όλο τον κόσμο, αρκετά καλές πωλήσεις δίσκων, καταξίωση από οπαδούς και κριτικούς. Ένα άγριο και πεινασμένο μουσικό σύνολο σαν τέρας, πρόθυμο να καταβροχθίσει τους ανταγωνιστές του και να κατακτήσει το έδαφος τους, χωρίς φόβο ή οίκτο για κανέναν. Αυτός ο ορισμός ταιριάζει σαν γάντι για τους επτά σκληροπυρηνικούς rednecks που μπήκαν στο Rock, βελτιώνοντας τις επιρροές τους από τους Allman Brothers Band και συνδυάζοντας με Βlues και Country, γεννώντας ένα νέο στυλ, που ονομάστηκε σκληρό Νότιο Rock. Το group έφτασε στην ωριμότητα του στις διάφορες Pub στους δρόμους του Νότου, γεμάτες με whiskey και γενναιόδωρες δόσεις από σκληρό Rock & Roll. Όταν κουράστηκαν να παίζουν στα επτά πρώτα χρόνια της σκληρής δουλειάς τους στα Bar, στα οποία συχνάζουν οδηγοί φορτηγών, μοτοσικλετιστές και άλλες σκληρές φυλές, άρχισαν να βλέπουν την μουσική τους πιο επαγγελματικά. Απόλυτο Pure Southern Rock, το όνειρο των Skynyrd γεννήθηκε στον ανοιχτό δρόμο, με στίχους προσανατολισμένους στην επιβίωση, τις πνευματικές εμπειρίες, το ποτό και φυσικά στην ελευθερία.Έβαλαν με το στυλ τους μια σφραγίδα ως μια σιδερένια γροθιά στην επανάσταση του Νότιου σκληρού Rock, μετά έγιναν μια πολύ καλή λαδωμένη μηχανή, καθώς γέννησαν πολλά groups, όπου ακολούθησαν τον ήχο τους με επιτυχία. Οι συναρπαστικές live εμφανίσεις τους, τους φέρνουν επικεφαλής σε όλο το χώρο του Southern Rock, αν και δεν είναι τυχαίο αυτό, αφού οι Lynyrd Skynyrd είναι επαγγελματίες και αντί-σταρ. Με τραγούδια θρύλους που διάνθισαν τις μουσικές λίστες κάθε Rock γενιάς, πέτυχαν να προκαλέσουν αγνά συναισθήματα και να μείνει η υπέροχη δουλειά τους, ανάγλυφη στο μυαλό και στην καρδιά. Το συγκρότημα που σήκωσε πρώτο την στρατιωτική σημαία του Αμερικανικού Νότου, υπερασπιζόμενο τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, έδειξε ένα ασίγαστο πάθος και ευθύνη, για τη διαιώνιση του μοναδικού Αμερικανικού Νότιου μουσικού πνεύματος. Τα τραγούδια τους, διαμάντια στα οποία αντανακλάσεις, φόρμες και επιρροές, ακτινοβόλησαν μια υπέροχη διαδρομή αναζήτησης, ακόμα και μετά τον διαμελισμό τους, από το φρικτό αεροπορικό δυστύχημα. Τραγούδια με παθιασμένα φωνητικά και καταιγιστικά κιθαριστικά solo, που έγραψαν ιστορία στο Rock στερέωμα, έδειξαν πως η μουσική τους έχει μια ιαματική θεραπευτική λειτουργία και τα μουσικά όργανα, ενώνονται σε μια απόλυτη εκφραστική ελευθερία, έγιναν ένας παγκόσμιος θρύλος και μύθος. Τελικά οι μεγάλοι δεν αντιγράφονται, παρά μόνον υπάρχουν σαν επιρροές και σαν θεμέλιοι λίθοι για τα πρώτα βήματα των επόμενων…

Το 1972, ο Al Kooper των Blood, Sweat & Tears ανακάλυψε τους Lynyrd Skynyrd, έχοντας παρακολουθήσει την συναυλία του συγκροτήματος στο club “Funocchio's” στην Atlanta. Το σχήμα υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την δισκογραφική εταιρεία του Al η οποία έφερε την ονομασία Sounds of the South και διανέμονταν μέσω της MCA. Ο Al ανέλαβε και την παραγωγή του ντεμπούτου-album των Skynyrd. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένα μάτσο αγόρια από το Jacksonville, θα μπορούσε να έχει κάνει ένα τόσο πολύ μεγάλο δίσκο. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, δύο από τους μεγαλύτερους Southern ύμνους όλων των εποχών είναι σε αυτό τον δίσκο, “Free Bird” και “Simple Man”. Υπάρχουν τραγούδια σε αυτό το album, που ούτε σε 500 χρόνια από τώρα δεν θα ξανά γραφτούν, όπως τα “Gimme Three Steps”, “Tuesday’s Gone” και το “Mississippi Kid”.

Αλλά δυστυχώς, η μοίρα έχει άλλα σχέδια για αυτούς… Στο αποκορύφωμα της καριέρας τους, ήρθε να τους βρει ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα όπου, ο Ronnie Van Zant, ο Steve Gaines (αντικαταστατής του Ed King), η αδελφή του Cassie Gaines, ο road manager Dean Kilpatrick και οι δύο πιλότοι σκοτώθηκαν, στις 20 Οκτωβρίου του 1977. Ήταν στην περιοδεία για τον δίσκο τους “Street Survivors”, περίεργος τίτλος έτσι δεν είναι; Το αεροπλάνο που τους μετέφερε στο Baton Rouge για μια συναυλία, έμεινε από καύσιμα και πέφτει στους βάλτους νότια του Mississippi. Οι επιβάτες σκοτώνονται επί τόπου, ενώ οι υπόλοιποι, μεταξύ των οποίων και τα εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος, μεταφέρονται σε νοσοκομείο. Αμέσως μετά από αυτό το τραγικό συμβάν το συγκρότημα διέλυσε. Πήρε 10 ολόκληρα χρόνια μετά το δυστύχημα για να ξανά-σχηματιστούν. Το 1988 λοιπόν, κάνουν περιοδεία και κυκλοφορούν το album “Southern By The Grace Of God” με τον μικρότερο αδελφό της οικογένειας Van Zant στα φωνητικά, τον Johnny Van Zant. Κάποια μέλη έφτιαξαν δικά τους σχήματα, χωρίς όμως την φλόγα που είχαν οι Lynyrd Skynyrd.

Ο Gary ήταν ένας από τους 20 επιβάτες που επέζησαν από το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της 20^ης Οκτωβρίου του 1977. Καθώς οι επιβάτες του μοιραίου αεροπλάνου προετοιμάζονται για την πρόσκρουση, ο Gary θυμάται ότι άκουσε κάτι σαν ήχο, εκατοντάδες ρόπαλα του baseball να χτυπούν την άτρακτο του αεροπλάνου καθώς αυτό άρχισε να χτυπά στα δέντρα. Ο ήχος γινόταν όλο και πιο δυνατός μέχρι που έπεσε αναίσθητος, ξύπνησε λίγο αργότερα στο έδαφος με την πόρτα του αεροπλάνου πάνω του. Μέρες αργότερα, ενημερώθηκε στο νοσοκομείο από τη μητέρα του ότι ο Van Zant και οι άλλοι είχαν σκοτωθεί, o Gary ανέκαμψε από τα τραύματά του και έπαιξε ξανά στη σκηνή, με ατσάλινες ράβδους στο δεξί του χέρι και το δεξί του πόδι.

Αν και με τον καιρό ανέκαμψε πλήρως από τους σοβαρούς τραυματισμούς που υπέστη στο δυστύχημα, πάλεψε σοβαρά με τον εθισμό στα ναρκωτικά για αρκετά χρόνια, όπου αυτό ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης εξάρτησης του από την παυσίπονη αγωγή, που έλαβε κατά την ανάρρωση του από το αεροπορικό δυστύχημα. Ο Rossington όμως, είχε και πιο παλιά θέματα με το alcohol, είχε αγοράσει ένα  Ford Torino και χτύπησε πάνω σε μια βελανιδιά ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια alcohol και άλλων ναρκωτικών ουσιών. Το συγκρότημα τότε, αναγκάστηκε να αναβάλει μια περιοδεία που είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει λίγες μέρες αργότερα, ενώ, του επιβλήθηκε ένα πρόστιμο 5.000 δολαρίων, για την καθυστέρηση που προκάλεσαν οι ενέργειες του στο πρόγραμμα του συγκροτήματος. Το τραγούδι “That Smell”, που γράφτηκε από τους Van Zant και Collins, βασίστηκε στην κακή επιρροή του Rossington από τα ναρκωτικά, αλλά και το alcohol. Στην πορεία, ο Rossington υπέστη το μερίδιο του από τα προβλήματα υγείας, ωστόσο παρέμεινε το πιο σταθερό-αρχικό μέλος του συγκροτήματος. Αλλά η μουσική ιστορία του Rossington, όπως και αυτή των Lynyrd Skynyrd, συνεχίστηκε και έκανε αρκετά ζωτική μουσική στα χρόνια που ακολούθησαν και ήταν σίγουρα ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του group μετά την επανένωση του. Έγραψε άφθονη Νότια μουσική είτε με τους Skynyrd, είτε μόνος του. Αρχικά ίδρυσε μαζί με τον Allen Collins τους Rossington Collins Band το 1980, το συγκρότημα κυκλοφόρησε δύο studio albums, αλλά διαλύθηκαν το 1982 μετά τον θάνατο της συζύγου του Collins, Cathy. Μετά ο Gary, μαζί με τη σύζυγο του, Dale Krantz-Rossington, σχημάτισε τους Rossington Band, όπου κυκλοφόρησαν αλλά δύο studio album το 1986 και το 1988. Μετά την επανένωση των Skynyrd και μέχρι τον θάνατο του έπαιζε μαζί τους, ενώ έκανε κι ένα ακόμη solo album το 2016.

Ο Gary και η Dale Krantz παντρεύτηκαν το 1982 και είχαν δύο κόρες. Αρχικά υπέστη μια καρδιακή προσβολή στις 8 Οκτωβρίου του 2015, ενώ, καποιες συναυλίες των Skynyrd έπρεπε να ακυρωθούν, τον Ιούλιο του 2021, υποβλήθηκε σε μια επείγουσα εγχείρηση καρδιάς, ενώ πέθανε στις 5 Μαρτίου του 2023, σε ηλικία 71 ετών. Ο Rossington εκτός από την Les Paul, χρησιμοποίησε και διάφορες άλλες κιθάρες της Gibson, συμπεριλαμβανομένων των Gibson SG’s, ενώ, η Gibson κυκλοφόρησε επίσης κι ένα Custom μοντέλο κιθάρας για τον Gary.

REST IN PEACE MEMBERS OF LYNYRD SKYNYRD

Ronnie Van Zant, Steve Gaines (20-10-1977), Allen Collins (23-1-1990) , Leon Wilkeson (27-7-2001), Hughie Thomasson (9-9-2007), Billy Powell (28-1-2009), Ean Evans (6-5-2009), Bob Burns (3-4-2015), Ed King (22-8-2018), Larry Junstrom (5-10-2019) και Gary Rossington (5-3-2023).

 

Για το τέλος, ακολουθεί μια λίστα με 10+1 από τα κορυφαία τραγούδια του Gary Rossington, που λειτουργεί για τον ακροατή, ως ένας χάρτης για την Southern Rock μουσική προσφορά του.

“Things Goin' On” Lynyrd Skynyrd (“Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd”, 1973)

“Don't Stop Me Now” Rossington Collins Band (“This Is The Way”, 1981)

“Keeping The Faith” Lynyrd Skynyrd (“1991”, 1991)

“One More Time” Lynyrd Skynyrd (“Street Survivors”, 1977)

“One Good Man” Rossington Collins Band (“Anytime, Anyplace, Anywhere”, 1980)

“Gimme Back My Bullets” Lynyrd Skynyrd (“Gimme Back My Bullets”, 1976)

“Sweet Home Alabama” Lynyrd Skynyrd (“Second Helping”, 1974)

“Don't Ask Me No Questions” Lynyrd Skynyrd (“Second Helping”, 1974)

“What's Your Name” Lynyrd Skynyrd (“Street Survivors”, 1977)

“Simple Man” Lynyrd Skynyrd (“Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd”, 1973)

“Free Bird” Lynyrd Skynyrd (“Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd”, 1973)

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ GARY ROSSINGTON

LYNYRD SKYNYRD

Pronounced 'leh-'nerd 'skin-'nerd (1973)
Second Helping (1974)
Nuthin’ Fancy (1975)
Gimme Back My Bullets (1976)
One More From The Road (1976)
Street Survivors (1977)
Skynyrd’s First And Last (1978)
Legend (1987)
Southern By The Grace Of God (1988)
1991 (1991)
The Last Rebel (1993)
Endangered Species (1994)
Southern Knights (1995)
Twenty (1997)
Lyve From Steel Town (1998)
Edge Of Forever (1999)
Christmas Time Again (2000)
Vicious Cycle (2003)
Lyve – The Vicious Cycle Tour (2003)

Live Cardiff 1975 (2009)

Live At Winterland 1976 (2009)

God And Guns (2009)

Live From Freedom Hall (2010)

Last Of A Dyin’ Breed (2012)

One More For The Fans (2015)

Live From Jacksonville (2015)

Live In Atlantic City (2018)

Last Of The Street Survivors Farewell Tour, Lyve (2019)

Live In Knebworth 1976 (2021)

ROSSINGTON COLLINS BAND

Anytime, Anyplace, Anywhere (1980)

This Is The Way (1981)

ROSSINGTON BAND

Returned To The Scene Of The Crime (1986)

Love Your Man (1988)

Take It On Faith (2016)